اصـــــــل نـــوشــــتـــــــ :

 سفر نامه ی مشهد . . . نقطه نامه است . . .

هر گام ..هر لحظه . . .هر نفس. . یک نقطه . . .

با عنوان :

بدون شرح !

پ.ن1:

نشستم گوشه ی همان صحن  همیشگی. . .

روی همان سنگ همیشگی . . .

با همان شکستگی همیشگی

نه

طوری . . . فراتر از شکستگی . . .

نگاهی سرد به گنبدت انداختم . . .

نگاهی سرد که از هرم اشک میسوخت . . .

ناشکر و بی سپاس زمزمه کردم:

کبوتر مرده را . . . چه به گندم حرم؟! . . .

کبوتر مرده را . . .چه به اوج گرفتن در هوای حرم؟! . . .

سرم را به زیر انداختم . .

آمدم بروم تا حرمت حریمت را نشکنم

آخر
مرده که زیاد بر زمین حرم بماند . . .حرمت شکنی است . . .

اما...تو . . .نشاندی ام . .

با همان مهر همیشگی . . .

گفتی :گندم نه . . . کبوتر بی جان! . . .جان بخواه . . .

جان دادی . . .جان گرفتم . . .

---------------------------

پ.ن2:

هم قلب من در حرم تو . . .

هم حرم تو در قلب من . ..

چه عاشقانه است . . .

اینجا . .

رابطه ی  غلام و ارباب . . .

دلتنگم  . . ارباب . . .

-------------------------

پ.ن3:

در حد لیاقت بیادتون بودم

خاطره شده درجمعه 90/11/14ساعت 2:28 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |